18.03.09: Ingvill og Noor


 Seint 18. mars sto tanta og onkel Geir
spent på flyplassen med sommerfugla
i magen og venta. Norskt flagg og
kamera var klart. Dette skulle bli
kjempekjekt og var noko vi hadde sett
fram til lenge.Vi venta og venta...
Såg den eine etter den andre bli motatt
med glede og tårer. Vi var begge litt nervøse
for om han i heile tatt ville huske oss. Men endelig. Høgt der oppe på mammas skuldre satt det ein med masse krøll og eit stort smil. Eit like stort smil var det å finne på mammaen. Turen hadde godt kjempe flott og no føltes det som vi aldri hadde vore vekke. Noor hadde mykje på hjartet. Han meinte nemleg han hadde reist i helikopter for å besøke tanta og okkel gei heilt til autalia.


Dei fyrste dagane var vi mest rundt å såg. Det var ein kjempekjekk leikeplass rett borti parken som vi hang på, vi var ein del å shoppa på Bridgeroad og vi var til og med på besøk på tanta sin skule, Deakin. Dragen Prikkrikk (Didrikk) var litt ‘kommel’ i begynnelsen, men det var ikkje lenge før Noor Haavard og Prikkrikk vart gode venner og dansa rundt på golvet ilag. (Video er/finnes snart i film galleri mappa).

Ein dag vi var ute å gå i nabolaget, høyrte vi svermer av grashopper. Ein intens, vedvarande summing utan pause. Men dei var alle vanskelige å sjå. Tanta tenkte at det måtte no være ein måte å få han til å hoppe på så vi fekk sjå han. Ho stakk ein pinne nede i graset og vi stod alle stille rundt og såg om vi kunne sjå han. Så skjedde det. Tanta stakk pinnen fort inn i graset og grashoppe sangen stoppa brått!!! Det vart heilt stille. Intens stillheit. Trykkandes stillheit.
Underleppa til Noor begynte å dirre, så vi prøvde oss på forskjellige forklaringer. Men dette var noko som blei nevnt i dager etterpå. (Nokre dager seinare ringte Noor til tanta, men kom til telefonsvareren (som er ein mannstemme) og Noor benytta sjangsen til å fortelle han kva tanta hadde gjort...) Vi gjekk heim prega av alvoret.